O Şimdi Hüramiral: Özgürlük

Bugün itibariyle askerlikle alakalı her şeye Askerlik Şubesi’ne gidip terhis başvurumu yaptıktan sonra son noktayı koydum. Bundan tam altı ay öncesinde başlayan askerlik macerası dün resmen sona erdi. Bugün ise tamamen özgürüm. 🙂

Acemi birliğimin (Deniz Er Eğitim Alayı) olduğu İskenderun’a gittiğim geceyi hiç unutamıyorum. Söğüt’ten Eskişehir’e gidebilmek için saatlerce karlı yollarda yolculuk ettikten sonra apar topar İskenderun otobüsüne binebilmiştim. Ertesi gün İskenderun’a vardığımda ise deniz manzarası gözlerimi almıştı. Çatısız evler falan epey dikkat çekiciydi. Birliğe girdiğimde ise tüm manzaralar gözümün önünden kaybolmuştu. 🙂 On sekiz günün ilk haftasını kayıt aşamalarıyla, ikinci haftasını silahlı-silahsız eğitimlerle, son haftasını ise yemin töreni hazırlıklarıyla geçirdiğim acemi eğitimimi 2010 yılının son gününde noktaladım. İskenderun’a ait hatırladıklarımdan en unutulmazı ise sürekli beklemekti. 🙂 Telefon sırasında beklemek, yemekhane önünde beklemek, kantinde beklemek, beklemek, beklemek… Musluktan içtiğim çay ise en ilginç olanıydı. 🙂 Yemin Töreni ise duygu yüklüydü. Artık o günü hatırlamak istediğimde video görüntülerinden kendimi çok net bir şekilde görebileceğim.

Usta birliğimin (Sahil Güvenlik Eğitim ve Öğretim Komutanlığı) olduğu Antalya’ya ise yılbaşı gecesi gittim. Koskoca otobüs içinde ben dahil on beş askerle birlikteydim. 2011 yılının ilk saatlerinde Antalya’nın bomboş sokaklarına merhaba dedik. Bir süre gezdikten sonra birliğime teslim oldum. Deniz kenarında askerlik yapmanın keyifli olacağını zannederek güzel bir yere geldiğimi farketmiştim ki ilerleyen günlerde askerliğin her yerde askerlik olduğunu anladım. Görevde bulunduğum süre zarfında birliğimde yapmadığım iş kalmadı. Peki bu yaptıklarımın sivil hayatımda bana kazandıracağı şeyler var mı diye sorulsa. Kesinlikle hayır cevabını verebilirim. 🙂 Burada beklemek diye bir şey yoktu ama bitmek bilmeyen nöbetler en unutulmayacak etkinlikti. 🙂 İşte sabretmenin öğrenildiği en belirgin anlar bu anlardı. Sabrede sabrede doğan güneşe yaklaştığım günlerde artık rahatlamaya başlamıştım. Terhis Belgemi aldığımda ise çok mutlu olmuştum. Çünkü hayatımdaki en büyük engeli de aşmıştım artık. Son gecemde eşyalarımı topladıktan sonra 17 Mayıs’ın ilk saatlerinde bir daha dönmemek üzere birliğime veda ettim.

Askerde bulunduğum dönemde yaşadığım her şeyi her gün not aldım. Yani Asker Günlüğü tuttum. Bakalım belki ilerde işe yarar şeyler ortaya çıkar. 🙂

Şimdi ise askerlikten daha zor bir yaşam beni bekliyor. Allah kolaylık versin.

İş tekliflerine açık olduğumu da belirteyim. 🙂

Saygılarla,

SG Muhafız Er İbrahim ÇİFTÇİ 🙂