Kuruluştan Kurtuluşa Bisiklet Turu 1. Gün (Söğüt-Bilecik-Yenişehir-İznik)

Beklenen gün geliyor ve 14 Eylül 2014 sabahı evden çıkıp toplanma yeri olan Söğüt İmam Hatip Lisesi’ne gittiğimde etrafımdaki herkes yabancıydı. Hemen üzerimi değiştirip eşyalarımı kamyonete verip grup içindeki yerimi aldım. Başlangıç bu sefer Ertuğrul Gazi’yi Anma ve Söğüt Şenlikleri resmi töreni içinde gerçekleştirilecekti. Bunun için tören alanına geçtik ve Başbakan’ı beklemeye başladık. Bu esnada aileme de yerimi belirttim ve geçirmelerini sağladım. Bu bekleyiş esnasında tartışmalar eşliğinde Başbakan Ahmet Davutoğlu ve ardından MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli tören alanına giriş yaptı. Tabi havalarda uçuşan su şişeleri ise bisikletçilere isabet etti. Daha sonra protokol tribünü önüne gidip Başbakan’dan emanet olarak Türk Bayrağı ve Söğüt’ün toprağını teslim aldık. Tabi gazetecilikten kalan bazı alışkanlıklardan ötürü Başbakan’a seslenip toplu fotoğraf alalım dedim ve kendiside kırmayıp bisikletçilerle beraber poz verdi. Poz vermesiyle beraberde “Yolunuz açık olsun” diyerek Kuruluştan Kurtuluşa Bisiklet Turu’nun başlangıcını vermiş oldu.

Bilecik’e gelir gelmez Şeyh Edebali Türbesi’ne geldik. Kumanya verildi lakin verilen kumanyaların ekmeği büyük içindekilerin az olmasından ötürü çoğu ekmek parçası ne yazık ki israf edildi. Bu konuda Bilecik yetkilileri bir sonraki tur için daha özenli davranabilir. Türbeden çıkış yapacağımız anlarda Başbakan’ın ziyaret gerçekleştireceğini öğrendik ve çıkış izni verilmedi. Bundan ötürü iki buçuk saate yakın bir bekleme gerçekleştirdik. Neredeyse turdan soğumaya başlamıştım. Neden Şeyh Edebali Türbesi’nde mola verildiği de merak konusu çünkü ne türbe ziyareti gerçekleştirildi nede bizleri bekleyen bir protokol mensubu vardı. Bu yüzden burada mola verilmesini anlamsız buldum. Bu arada Bilecik’e bisikletle ikinci kez gelişimdi. Bu kez Bilecik rampalarını keyifle çıktım. Başbakan’ın hareketliliği bittikten sonra çıkışımızı gerçekleştirdik. Yine güzel bir rampa bizi bekliyordu ve orayı da keyifle çıktım. 🙂

Öğle molası verme noktamız olan Yenişehir’e varışımız Bilecik’teki gecikmeden dolayı epeyce zaman aldı ve akşam saatlerinde öğle yemeğimizi İmren Izgara’da yedik.

Sonrasında ise bizi bekleyen yoldan habersiz yola koyulduk ve rüzgâra karşı düz bir yolun sonunda öyle bir rampa tırmandık ki akıllara zarar. 🙂 Tabi kamyonet arkasında gidenleri gördükçe kamyonet arkasına binesim geldi lakin daha ilk etapta böyle yaparsam yolun sonunu göremezdim. Bu yüzden pes etmeden o rampayı da çıktım. Rampanın son metrelerinde ise kamyonetten yardım etme talebi geldi, 50-100 metre kala yardım mı alınır diyerek tepe noktaya ulaştım. Tepenin inişi ise acayip güzeldi. Fakat havada fena kararmış ve soğumuştu. İşte tam bu esnada Söğüt’ten İznik’e kadar bize eşlik eden Bülent hocanın rüzgârlığı yardımıma yetişti. İşte buna hayır diyemezdim. 🙂 İznik’e ulaştığımızda ise onlarca aracın konvoy oluşturup bizim inişimizi beklediğini gördük. İznik emniyeti, jandarması yolu kapatmıştı. Aynı zamanda Bilecik emniyeti ve jandarması da güzel bir şekilde eşlik etmişti. Ayrıca İznik’ten sonra Bilecik’i temsilen Söğüt’ten bir tek ben kalmıştım. 🙂

İznik’e varır varmaz hemen kamp alanına geçtik. İlk kez bir çadır kurma deneyimi yaşamakla karşı karşıyaydım. Beklediğim gibi zor olmadı ve birkaç dakika içinde çadırımı İznik Gölü kenarında hazır hale getirdim. Lakin yanımdaki çadırdan gece boyunca horuldama sesleri geleceğini sonradan öğrendim. 🙂 Çadır kurulumu sonrasında hemen yanımızdaki çay bahçesine geçip, bize has hazırlanmış yemeklerle karnımızı doyurduk. Bu esnada telefonumu şarj etmek için çay ocağındaki prizlere gözümü diktim ve boş priz bulur bulmaz telefonumu şarja takarak gece saatlerine kadar beklemeye başladım, tabi bir yandan da çay bahçesindeki düğünü seyrettim. 🙂 Şarj işleminin ardından ilk kez çadırda konaklamak için konaklama alanına geçtim ve öğrenmiş olduğum üzere gece boyunca horuldama sesleri eşliğinde uyumaya çalıştım.